Er staat nooit een tijdstip voor opstaan. Een van ons twee wordt wakker, gaat liggen draaien of pakt een boek en dan wordt de ander van zelf ook wakker.
De vaste procedure is dan:
Bed opklappen
Ochtendjassen aan en douchen
Koffie zetten en het ontbijt klaar maken
Ontbijten
Rotzooi opruimen en de auto inladen (stoelen en tafel naar binnen)
Oprij blokken weg
Stroom afsluiten
En dan weg.
We rijden de dertien kilometer door niemandsland terug naar een meer bewoonde wereld.
In Broadford, dat onnozele gehucht herinnert iedereen zich nog van de heenreis, tanken we.
We betalen £ 1,49 voor een liter (echt een liter) diesel. Dat is bijna € 1,70 per liter.
Ik ga, als ik bergafwaards rijd mijn koppeling maar indrukken.
Skye is nog wel een eiland, maar je kunt er niet alleen met de ferry op en af komen, er is tegenwoordig ook een fraaie brug, die het eiland met het vaste land verbindt bij het plaatsje Kyleakin.
Aan Loch Alsh, waar het overgaat in het Loch Duich, ligt het plaatsje Dornie, met in het water het prachtige kasteeltje Eilean Donan. Het kasteel is met een lekkere oude gemetselde brug verbonden met het vaste land.
Een beetje kasteel moe, gaan we niet op bezoek en reizen gewoon verder.
We rijden langs de Five Sisters, een stoer rijtje bergen boven de 1000 meter.
Tot nu toe hebben we steeds gereisd langs Lochs (spreek uit LOK), die steeds in verbinding staan met de zee en eb en vloed kennen. Nu rijden we ineens langs een Loch, wat ver boven de zeespiegel ligt. En dan is het ook maar weer gelijk een stuwmeer. Loch Cluanie en Loch Garry.
Bij Invergary komen we bij Loch Oich, dat samen met Loch Ness en nog een paar andere Lochs de scheepsvaart verbinding is tussen de Noordzee en Atlantische Oceaan onder andere door het Caledonian Canal. We rijden door tot Fort Augustus aan het Loch Ness.
Onderweg hadden we veel aankondigingen gezien voor Highland Games in Invergarry. Dat willen we meemaken. Dus zijn we teruggegaan naar Invergarry en zijn neergestreken op Faichemard Farm Camping Site, van de familie Grant.
We hebben een prachtige plaats in een bos tegen de helling en hebben niet het idee op een camping te staan.
Dag veertien
Zaterdag 2 juli
We zijn al vroeg op het toernooi terrein en betalen entree en krijgen een programma.
Het programma is voor de vorm. Niemand houdt zich er aan. Het zouden ook de Brabantspelen kunnen zijn. De klok is stilgezet en het feest begint op een gegeven maar ergens ergens mee.
Wij hadden tevoren het idee naar de nationale Highland Games te gaan, maar we kregen steeds meer het gevoel in een plaatselijke soort Koninginnedag te zijn terecht gekomen.
Meisjes van 5, 6, 7, etc jaar tot ca 15 jaar deden op de zich steeds weer herhalende deun op een doedelzak, schotse dansjes.
De moeilijkheidsgraad werd steeds hoger, maar opwindend werd het nooit.
Mannen in Schotse rokken waren intussen met hamers aan het werpen en kogels aan het stoten. We hebben het zaklopen voor vrouwen en eieren op lepel race niet afgewacht en zijn, terwijl de mannen met een paal aan het inwerpen waren, vertrokken.
We ontmoette de dochter van Huub Weck en haar vriend op het toernooi veld.
Huub is een oud collega van mij bij Ballast Nedam. Ik kende Huub niet goed. Hij zat in een totaal andere business als ik en op een totaal andere plaats.
Huub bleek twee weken geleden te zijn overleden aan een opnieuw opgestoken ernstige leverkwaal.
We rijden langs het Lock Ness naar Inverness.
In Inverness bezoeken we een van de beroemdste Kilt winkels van Schotland, maar gaan weer gauw door, want de tochtige stad is niet echt gezellig.
We zijn even langs gegaan op het Barclays Scottish Open op de Casle Stuart Golf Links.
We rijden op advies van Margriet Visser naar de blinkend witte stranden van Findhorn.
We BBQ-en op onze stookemmer € 9 bij de Gamma) en gaan daarna nog een afzakkertje halen in de lokale Pub.
Dag vijftien
Zondag 3 juli
We zijn vanmorgen wakker geworden van de warmte. De zon stond op dak en we hadden weer veel te lang geslapen. Mieke heeft een heerlijk Engels ontbijt klaar gemaakt, waarna we een lange wandeling door de duinen en het strand hebben gemaakt.
We hebben ons wat verkeken op de eb. Ik dacht dat het afnemend tij was, maar het was opkomend tij, zodat we steeds dichter naar de duinen werden gedwongen. Dat was niet erg, maar we moesten in wel heel grof grind gaan lopen wat schuin tegen de duinen was gestort.
Eigenlijk was het geen lopen. We zijn zo snel als het kon van het strand af de duinen in geklommen.
Het was goed warm en super zonnig, een genot na al het toch niet altijd al te goede weer.
We gaan op weg naar Edinburgh met als eerste stop het plaatsje Braemar midden in het Cairngorms National Park.
Schitterende rit. We hebben in de middle of nowhere lekker gelunched. Omdat we een heel erg binnendoorweggetje (een gestippeld lijntje op de kaart) naar Crathie nemen, missen we Balmoral, waar een schitterend kasteel van de Engelse Koninklijke familie ligt.
Dan gaan we er morgen maar naar toe.
In Braemar werden we op de camping voor het eerst door een mateloos chagrijnig wijf ontvangen. Zeldzaam en niet leuk.
Het dorp is een vrolijke en gezellige verzamelplaats van van alles. Er is een groot klassiek hotel, een jeugdhotel en talloze B&B's en natuurlijk de camping.
Als we het dorp in rijden staat er ergens in een plantsoen een stel doedelzakken te blazen.
Het tamboertje is een mannetje als Rik de Vos. Het jong kan echt goed trommelen.
Huub is een oud collega van mij bij Ballast Nedam. Ik kende Huub niet goed. Hij zat in een totaal andere business als ik en op een totaal andere plaats.
Huub bleek twee weken geleden te zijn overleden aan een opnieuw opgestoken ernstige leverkwaal.
We rijden langs het Lock Ness naar Inverness.
In Inverness bezoeken we een van de beroemdste Kilt winkels van Schotland, maar gaan weer gauw door, want de tochtige stad is niet echt gezellig.
We zijn even langs gegaan op het Barclays Scottish Open op de Casle Stuart Golf Links.
We rijden op advies van Margriet Visser naar de blinkend witte stranden van Findhorn.
We BBQ-en op onze stookemmer € 9 bij de Gamma) en gaan daarna nog een afzakkertje halen in de lokale Pub.
Dag vijftien
Zondag 3 juli
We zijn vanmorgen wakker geworden van de warmte. De zon stond op dak en we hadden weer veel te lang geslapen. Mieke heeft een heerlijk Engels ontbijt klaar gemaakt, waarna we een lange wandeling door de duinen en het strand hebben gemaakt.
We hebben ons wat verkeken op de eb. Ik dacht dat het afnemend tij was, maar het was opkomend tij, zodat we steeds dichter naar de duinen werden gedwongen. Dat was niet erg, maar we moesten in wel heel grof grind gaan lopen wat schuin tegen de duinen was gestort.
Eigenlijk was het geen lopen. We zijn zo snel als het kon van het strand af de duinen in geklommen.
Het was goed warm en super zonnig, een genot na al het toch niet altijd al te goede weer.
We gaan op weg naar Edinburgh met als eerste stop het plaatsje Braemar midden in het Cairngorms National Park.
Schitterende rit. We hebben in de middle of nowhere lekker gelunched. Omdat we een heel erg binnendoorweggetje (een gestippeld lijntje op de kaart) naar Crathie nemen, missen we Balmoral, waar een schitterend kasteel van de Engelse Koninklijke familie ligt.
Dan gaan we er morgen maar naar toe.
In Braemar werden we op de camping voor het eerst door een mateloos chagrijnig wijf ontvangen. Zeldzaam en niet leuk.
Het dorp is een vrolijke en gezellige verzamelplaats van van alles. Er is een groot klassiek hotel, een jeugdhotel en talloze B&B's en natuurlijk de camping.
Als we het dorp in rijden staat er ergens in een plantsoen een stel doedelzakken te blazen.
Het tamboertje is een mannetje als Rik de Vos. Het jong kan echt goed trommelen.
De man met de overslagtrom kan er niet over heen kijken en loopt steeds om zijn trom heen te loeren.
We gaan in de rij voor de Fish and Chips en zijn als we aan de beurt zijn verbijsterd over het gigantische fraaie stuk kabeljauw. Jammer dat dat redelijk kritiekloos in de frituur gaat.
We zijn daarna maar de bar van het lokale hotel in gegaan voor heerlijke Pint wegspoel Ale.
Morgen gaan we weer, voor we gaan rijden, eerst lekker wandelen.
We gaan in de rij voor de Fish and Chips en zijn als we aan de beurt zijn verbijsterd over het gigantische fraaie stuk kabeljauw. Jammer dat dat redelijk kritiekloos in de frituur gaat.
We zijn daarna maar de bar van het lokale hotel in gegaan voor heerlijke Pint wegspoel Ale.
Morgen gaan we weer, voor we gaan rijden, eerst lekker wandelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten