De zomer 2011 is op haar hoogtepunt.

Niet dat je dat aan het weer kunt merken, maar wel aan een heleboel dingen in de natuur.

Zo hebben de boerenzwaluwen rondom ons huis het verschrikkelijk druk met vlieglessen voor de jongen. Zo zitten ook veel jongen af en toe nog heel luidruchtig op onze gootrand te schreeuwen om eten, maar vangen ze er zelf ook behoorlijk op los om na gedane arbeid een beetje op de rand van diezelfde goot te gaan zitten pitten..

Het is wel duidelijk dat de hele club bezig is zich voor te bereiden op de trek naar elders.

Zondag zagen we langs de Diefdijk ter hoogte van Schoonderwoerd, 48 ooievaars in een wei. (ik heb ze geteld). De ooievaars zijn ook aan het verzamelen geslagen en eten zich nog een beetje vol voor ze aan de trek naar het zuiden beginnen. Daar doen ze ca 2-3 weken over, waarbij ze relaxed met thermiek spelen. Ze zorgen in een thermiek-bel te komen, laten zich dan zo’n 700 meter omhoog voeren en duiken dan met een vaartje uit de bel naar de volgende bel. En zo herhaald zich dat tot ze er zijn. Dit kost vrijwel geen energie en die hebben ze ook niet met hun vel over been figuren.

Alle fruitboeren hier in de omgeving zijn druk bezig hun appels en peren te oogsten.
Wij moeten dat binnenkort ook eens doen anders hangt ons fruit straks te rotten aan de boom.
We hebben dit jaar geen klagen over de oogst. In het voorjaar hebben we onbeperkt kunnen genieten van aardbeien, frambozen en vooral aalbes. Van de aardbeien en de bessen, die we niet direct opgegeten kregen, hebben we lekkere jam gemaakt. Pruimenjam 2011 hebben we niet want onze boom droeg dit jaar maar eens geen vrucht.

We hebben wel een grote Vlierbessenjam-productie gehad. We hebben zo, n veertig potten (potjes) in de kast staan. Deze jam is zo lekker en zo populaire in de Bed & Breakfast, dat we er voor het komende jaar waarschijnlijk niet eens genoeg van zullen hebben.

De Noten van vorig jaar zijn nog niet op, of de nieuwe oogst kondigt zich al weer aan. Vooral de Hazelnoten willen al van de boom. De Walnoten laten we met rust tot ze mooi schoon naar beneden komen. Jonge Walnoten kun je wel gebruiken om likeur van te maken, maar dat laat ik graag aan anderen over.
Het wordt ook hoog tijd om uitgebreid zaad te gaan winnen van de uitbundig uitgebloeide bloemen in de tuin zoals Margrieten, Papavers en Lupinen.
De "Wijngaard" moet hoognodig worden gereorganiseerd. Na het spul een jaar wild te hebben laten groeien, kan ik nu bepalen welke takken ik ga opbinden om wijnstok te worden.
Stel je er niet te veel van voor. Het is gewoon tuinvulling. Het wordt beslist geen Chateau d'eglise of ik moet een lekker huiswijntje van de Sligro omlabelen.

Ooievaar

Iedereen zal langzaam aan wel weten dat de ooievaar terug is in het Nederlandse landschap. Zeker wij hier op het platteland, komen ze bijna dagelijks tegen in de uiterwaarden of zomaar ergens in een wei.

Je ziet ze soms in grote groepen achter de ploegende boeren aan het land af struinen om iets lekkers te scoren.



Door het verdwijnen en veranderen van geschikt leefgebied is het aantal ooievaars in Nederland in de jaren zeventig, sterk achteruit gegaan.
Er zijn echter in het begin jaren 80 herintroductieprojecten gestart en daardoor heeft de populatie zich enigszins kunnen herstellen. In 2006 waren er al weer 600 broedende paren in Nederland en in 2008 zijn er 700 geteld
De wilde of verwilderde Nederlandse ooievaars overwinteren in het midden en het zuiden van Afrika, maar vogels uit de herintroductieprojecten blijven gewoonlijk het hele jaar in Nederland.
Als de Nederlandse ooievaars trekken dan volgen zij vooral de trekroute via Spanje en maken via Gibraltar de oversteek naar Afrika (de westelijke route)

Vorige week zag ik afwijkend gedrag van een hele groep ooievaars.
Zij stonden, twaalf stuks op een rij, ieder bovenop een grote lichtmast in het midden van de A28, te liften in de richting van het zuiden.
 Ze zullen wel afkomstig geweest zijn van het Liesvelt in het ooievaarsdorp Groot Ammers.

Ik heb er geen foto van kunnen maken, ik heb ze ook geen lift kunnen geven want ik ging maar tot Gorinchem.



Deze foto heb ik wel gemaakt van een niet kopschuwe ooievaar bij mij in de buurt.

Schotland, dag zestien

Maandag 3 juli

We zijn na het ontbijt met onze minivan naar het dorp afgezakt en hebben daar de rugzakken omgehangen en hebben een stevige wandeling gemaakt van een uur of drie door de bergen van het Cairngorms National Park.
Na de wandeling rijden we terug langs de River Dee naar Balmoral, waar we gisteren ongemerkt langs zijn gereden. Volgens de folders genieten we van de “magnificent scenery of Royal Deeside, in the shadows of Lochnagar. This is the Balmoral Estate”. Voor meer info zie www.Balmoralcastle.com

Het kasteel is op initiatief van Queen Victoria, maar het ontwwrp en de bouw zijn grotendeels geregisseerd door haar man Prince Albert in het midden van de 19e eeuw.
Erg onder de indruk waren wij van de prachtige moestuin en het Greenhouse.
Het is een aanrader om dit kasteel te bezoeken.

Als we verder reizen komen we langs en door een aantal voor Schotland grote wintersportgebieden, zoals Glenshee met 21 liften. Dit gebied heeft een aantal groene en blauwe pistes, een behoorlijke hoeveelheid rode pistes, maar slechts een zwarte piste.
Het ziet er mooi, overzichtelijk en aantrekkelijk uit.

We rijden over een mooie, toeristische route met af en toe de ruigte, die we van de westkust kenden afgewisseld met een mooi glooiend landbouwgebied met velden met koolzaad, graan en plastic. Later vinden we uit dat onder het plastic rode biet en geen asperges worden gekweekt.

Ons doel is vandaag Scone bij Perth.
De camping ligt tegen een paardenrenbaan aan, maar er zijn geen wedstrijden, dus zijn we s’avonds zelf maar een rondje gaan lopen.

Dag zeventien

Dinsdag 4 juli

Van Perth naar Edinburgh
We bezoeken s'morgens eerst het Scone Palace, waar de steen zou liggen waarop alle Schotse Koningen werden gekroond de zogenaamde Stone of Scone, ook bekend als de Stone of Destiny.
Als je het hele verhaal leest, blijkt dat de steen die in Scone ligt een nepper is.
Maar dat geeft natuurlijk niet. Uiteindelijk is natuurlijk ieder verhaal net zo waar als het lijkt.
Het Scone Palace is mooi en ligt in een prachtige omgeving. We constateren alleen een enorme hoeveelheid schade aan eeuwenoude bomen.

Een paar weken geleden schijnt er een zware storm huisgehouden te hebben, die onherstelbare schade heeft aangericht aan de oude bomen.

Er lopen in het kasteel een aantal vrouwelijke suppoosten rond met veel kennis van wat er zoal te zien is en die graag de mooiste verhalen over het paleis, vroegere bewoners en de huidige bewoners willen vertellen.
Indrukwekkend is een zeldzame collectie ivoren beeldengroepen.
In de bibliotheek staan nog wel zeldzame boeken, maar veel boeken hebben plaats moeten maken voor een prachtige porselein collectie.

 

Het paleis heeft een ‘ijsbeergang’, waar de bewoners bij slecht weer heen en weer kunnen lopen.
Tegenwoordig is het kasteel het huis of een huis van de Earls of Mansfield. In de tuin raak ik Mieke bijna kwijt in een doolhof.

We rijden door Perth om te kunnen vertellen dat we daar ook zijn geweest en rijden aan de verkeerde kant van de stad in de verkeerde richting de stad uit niet naar Stirling, dus moeten we stad nog eens door en kunnen nu zeggen, dat we al een aantal malen in Perth zijn geweest.
Stirling, van het zilver en het pond natuurlijk, is een leuk stadje.
Al van ver is Stirling Castle hoog op de berg te zien. Het kasteel domineert de oversteekplaats van de rivier Forth tussen de Ochil Hills en Gagunnock Hills en is zelf vrijwel niet inneembare op zijn rots.
We lopen de berg op, om er boven achter te komen, dat we daar ook hadden kunnen parkeren. Maar zo wordt het toch een beetje een sportvakantie.
 Onderweg naar Stirling Castle, dat vanaf de 12e eeuw de residentie van Schotse koningen was, bezoeken we Stirling Old Bridge, de vijftiende eeuwse brug over de rivier de de rivier de Forth, Old Town Jail, een tot museum verbouwde Victoriaanse gevangenis. We lopen langs Smith Art Gallery and Museum, het Cowane’s Hospital, een zeventiende eeuwse liefdadigheidsinstelling en de Churge of the Holy Rude (het Heilig Kruis), de parochiekerk waar Jacobus VI ooit werd gekroond.

Er zijn nog talloze andere bezienswaardigheden zoals Argyll and Sutherland Highlanders Regimental Museum etc. maar die laten we voor wat ze zijn. We bewaren ze voor de volgende keer.
We zijn nog wel getuige van een venijnig gevecht tussen een kat en twee meeuwen.
We horen veel herrie en zien dan in een zijstraatje twee meeuwen duikaanvallen uitvoeren op een stevige zwarte kat met een prooi.
De kat zien we op een bepaald moment bijna een meter omhoog springen naar een aanvallende meeuw. Deze kan ternauwernood met een luide schreeuw uit de kattenklauwen blijven, waarna de meeuwen afdruipen.


We komen vlak voor vijven aan in Falkirk, een schakel in de Antonine Wall, die een jaar of twintig jonger is dan de Hadrianus Wall.

 

Falkirk is tegenwoordig vooral bekend om het Wheel, de bijzondere scheepslift tussen de rivier de Forth en het Clyde Canal en het Union Canal. De scheepslift is een vervanging van de in onbruik geraakte sluizen. De scheepvaart verbinding tussen Glasgow en Edinburgh is er door hersteld.

Wikepedia heeft er een mooi artikel over met alle details.
http://en.wikipedia.org/wiki/Falkirk_Wheel

Het is een unieke constructie, die in aanleg natuurlijk een vermogen heeft gekost, maar in operatie heel weinig energie verbruikt omdat het hele geval perfect in balans is.
Net voor sluitingstijd komen we aan op de stadscamping van Edinburgh.
De regen stroomt.

Dag achtien

Woensdag 5 juli

We doen vandaag een dagje Edinburgh.
We nemen voor de ingang van de camping de bus naar Edinburgh.
Op de kop van Princes Street stappen we uit, bezoeken in het voorbijgaan de St John’s Church en wandelen eerst langs en daarna omhoog naar het Castle aan het begin van de Royale Mile. Dit is een smalle straat tussen twee kastelen, waar erg veel te doen is.
Op de grote The Castle Esplanade van het kasteel wordt een immense tribune gebouwd voor het de wereldberoemde Edinburgh Military Tattoo, die hier jaarlijks gedurende drie weken wordt gehouden en die tien duizende bezoekers trekt. “Die tribune komt er best wel uit”, verzekert een suppoost mij.
We lopen door een enorme Kilt-winkel, waar we het allebei Spaans benauwd krijgen door de warmte en te veel lampen en te veel bezoekers in te natte regenjassen, die allemaal te veel stinken. We steken de straat over naar de whisky winkel. Dat ruikt en smaakt beter. Onze whisky, de single malt Tobermory, staat er niet bij.

Volgens onze reisgids, kunnen we het oude parlementsgebouw bezoeken. Tegenwoordig zit daar het Hooggerechtshof in. Omdat we aan de achterkant staan kunnen we de “dienstingang” moeilijk vinden, maar we vinden hem. We worden gefouilleerd en moeten door detectie poortjes en na het inleveren van alles wat op een wapen lijkt, mogen we naar binnen.
Een schitterend oude vergaderzaal met slechts aan de wanden rondom prachtige eiken banken. Rondom komt licht binnen door de beroemde glas in lood ramen.
In het midden ijsberen advocaten en rechters met papieren in hun handen. Assistenten met aantekeningenboekjes dribbelend er naast.

 

In St Giles Cathredal vinden we op de wand een herdenkingsplaquette voor de uitvinder van de anesthesie.

We bezoeken het huis waar Robert Nox heeft gewoond en waar hij veel van zijn vaak boute uitspraken heeft opgescheven.

We eten een heerlijke lunch en drinken een goed glas bier in the Tass, een leuk eetcafe op de hoek van Highstreet en Jeffreystreet. We zwerven ook door een stuk wel erg oninteressant Edinburgh.
Als we naar de Princes Street lopen, komen we the National Gallery tegen. Aangezien in de UK alle Rijksmusea gratis zijn, gaan wij als goede Hollanders in Schotland naar binnen.
Er hangen hele bijzondere werken onder andere van William Turner, Frans Hals, Rembrandt van Rijn en Johannes Vermeer. Ook met inmiddels een paar stalbenen kunnen we er van genieten.

We kopen bretels in Romanes & Paterson, een winkel in Princes Street.
De bretels hebben het schotse ruit motief van Arbuthnott.

Als de hemel naar beneden komt in de vorm van veel regenwater, vluchten in Rose Street, een echte uitgaan straat, Greggs in, een lekkere ruige Pub.
Uiteraard bezoeken we het beeldje van de hond Bobby, die na het overlijden van zijn baas iedere dag 14 jaar lang op het kerkhof het graf heeft bewaakt.

We eten s'avonds tussen de buien door, gaan douchen en naar bed.

Dag negentien

Donderdag 6 juli

We gaan niet terug naar Edinburgh om nog een lekkere fles whisky te scoren. "We kopen wel wat onderweg".
Zoals later blijkt, komen we geen slijter meer tegen. In de supermarkten verkopen ze alleen de whisky’s die wij niet willen hebben. We rijden nog wel even om naar het dorp Pencaitland, waar een distilleerderij staat waar de beroemde Glenkinchie wordt gemaakt. We kopen daar maar een klein flesje van.

We gaan terug naar de route en volgen de A68 naar het zuiden in de richting van New Castle. We hebben op de kaart alle campings die we tot op een afstand van 50 km langs de route passeren, een opvallend kleurtje gegeven.

We stoppen in Jedburg dat vooral bekend is om zijn ruine van de Augustijner Abdij en de Castle Jail. Van de Abdij uit de 12/13e eeuw staat alleen de dakloze kerk er nog. Deze is lang als parochiekerk gebruikt terwijl de abdij tijdens de reformatie is verloren gegaan. De gevangenis is gebouwd in de zelfde tijd als die van Stirling en derhalve van een sociaal hoge standaard.

In een straal van 20 km rond het centrum van de stad zijn 11 golfbanen te vinden, dus liefhebbers!!!!!!.
We eten in de lokale kroeg.

We rijden door en langs het Northumberland National Park. Schitterend landschappen met prachtige heuvels en spannende dalen en erg leeg. Het wordt even benauwd als de camper dreigt droog te vallen met een lege tank en het aangekondigde benzine station is opgeheven.

We rijden maar zo rustig mogelijk en halen net Newcastle. We willen door de stad, eigenlijk heet het Newcastle Upon Tyne, richting zee rijden om daar in de buurt van Whitburn aan zee te kamperen.

We parkeren op een steenworp afstand van het voetbalstadion van Newcastle United en wandelen de stad in.
We hebben geen kaart of niks en in ons boekje over Schotland staat niets over de stad want het is net geen Schotland meer. Als het begint te regen vluchten we een gebouw binnen wat een schitterende Passage blijkt te zijn. “Central Arcade” met schitterende betegelde vloeren maar nog mooier waren de betegelde gevel en plafond partijen, de houten puien en het glazen dak. Prachtig onderhouden en van een gelijk niveau als de passages in Parijs. 1906. De stijl is op zijn Engels: Edwardian.

De Parijse passages rond de Grand Boulevard zijn ouder en 19e eeuws.

Even verder lopen we zonder het te weten Grainger Market in. Dit is de de oudste markt van de stad in een prachtig 19e eeuws gebouw uit 1830. Deze markt blijkt bij de bouw de grootste overdekte markt van Europa te zijn geweest.

Je koopt er voornamelijk vlees en groenten, maar er zitten ook een paar visboeren in. Wat een luxe. De markt doet het meeste denken aan de Mercat de la Boqueria aan de Ramblaz in Barcelona of de Mercato Centrale in Florence. We worden daar heel gelukkig en hebberig van. We kopen lekkere visjes en gekookte krab.

Na wat zoeken vinden we de bus terug en we storten ons in de avond spits. Waar het mis gaat weten nog steeds niet, maar we zijn niet onderweg naar ons doel. Je kunt dan twee dingen doen. Of zorgen dat je wel de goede weg vindt of gewoon een nieuw doel kiezen. We besluiten tot het laatste.

We gaan naar Barnard Castle. Er moeten veel bezienswaardigheden in de buurt liggen, want het barst van de grote campings.

We gaan dus gewoon naar onze stam camping van de CCC (Camping and Caravaning Club).

Als we s'avonds willen BBQ-en giet het van de hemel, maar met de achterklep van de bus open gaat alles prima

Dag twintig

Vrijdag 7 juli

We nemen in Barnard Castle een dagje rust.
We gaan met het busje naar het dorp. Het weer vinden we te slecht om te gaan wandelen. Misschien omdat het in de omgeving barste van de campings zitten er in het dorp in ieder geval een paar goede slagers en een goede bakker. Ook is er een knots van een supermarkt.
In het dorp lopen we binnen in een gallery waar een paar prachtige prenten en beeldjes van honden in de etalage staan. The Teesdale Gallery van Andy Beck.
Andy is met een schitterend project bezig.

Hij omschrijft het zelf als volgt:
Inspired by the work of Master Fellwalker and artist Alfred Wainwright, Andy is undertaking the major project of producing a watercolour sketch of every illustration drawn by A.W. in his seven Pictorial Guides to the Lakeland Fells. Every single location of the illustrations is being meticulously researched so that Andy's references are taken from the exact location where A.W. stood to take his own black and white photographs.

Resultaten tot zover kun je zien op de site van Andy

www.theteesdalegallery.co.uk

Dag eenentwintig

Zaterdag 8 juli

Niets toeristisch vandaag. We maken een grote klapper van Barnard Castle naar Cambridge.
We komen op een langzaam vollopende camping op zo, n 14 miles van Cambridge in St Neots terecht.
We doen op advies van de camping dames inkopen in de Tesco Superstore in Cambridge. 56 kassa's. Franse taferelen.

Er blijkt in de buurt dit weekeind een beroemde vliegshow te zijn en daar komen voornamelijk mannen uit alle windstreken en van alle nationaliteiten op af.

We maken s'avonds een lekkere wandeling en doen de lokale Pub aan waaruit we werden weggekeken door vaste klanten. Nou dan niet.

Dag tweeentwintig

Zondag 9 juli.

Er is van alles te doen in Cambridge. Op het grote Green in het midden van de stad is een soort braderie, kermis en nog veel meer. Het geheel met producten en activiteiten uit allerlei landen in en buiten Europa. Leuk. We pikken een grote dansshow van Chinese kinderen mee.

Verder is Cambridge een mooie stad met veel bezienswaardigheden. Van iedere universiteit of instituut is het publieke gedeelte toegankelijk. We bekijken alle schitterende binnentuinen, alle bijzonder fraai gedecoreerde en ingerichte eetzalen en nog veel meer moois.

Leuke stad.

Van Cambridge rijden we naar Canterbury om vannacht in Dover te overnachten.
Vergeleken met de heenweg, vliegen we nu door Engeland. Het is natuurlijk zondag en ook hier is de vakantie uitgebroken.
Op de heenweg hebben we van Canterbury niets gezien door de hevige regen, dus gaan we nu aan.
We slenteren heerlijk door de stad en komen bij de beroemde Canterbury Cathedral, waar de Archbishop , het hoofd van de Anglicaanse kerk, gehuisvest is.
Er is een dienst dus willen verder gaan tot we ineens een jongenskoor horen losbarsten. U weet wel die jongens van het koor van de Canterbury Cathedral.
We hebben de dienst helemaal uit gezeten. Prachtig. Er was gelukkig geen preek, maar wel een collecte. We hebben geen van beiden als tegemoetkoming in de kosten van deze reis, een greep in het zakje gedaan.

In Dover zoeken we een plekje op de camping van waar we morgenvroeg, zonder veel overlast te veroorzaken, weg kunnen rijden.



Dag drieentwintig

Maandag 10 juli

Vroeg op. Douchen en inpakken.
Op het parkeerterrein in de haven waar de boot naar Calais vertrekt, hebben we op ons gemak ontbeten.
In tegenstelling met de heenweg was het weer nu prachtig. Geen wind, geen regen.
Moest ik in het begin in Engeland wennen links te rijden, nu moest ik even wennen weer rechts te moeten rijden.
Zonder brokken zijn we vroeg in middag thuis gekomen.

Samenvatting

We hebben een fantastische reis gemaakt door een bijzonder land.

We hebben gekozen om vanuit het Engelse Lake district, het zuidwesten van Schotland in te reizen. Via de Schotse Lowlands, Glasgow en door en langs de Grampian Mountains zijn we naar de Great Glen en Highlands getrokken om vanuit Fort William de eilanden van de Inner Hebriden met een bezoek te vergasten. De landschappen zijn vergelijkbaar dramatisch met de hoogvlakten van Noorwegen en de kusten met de fjordenkusten van Noord Noorwegen.

Het weer is er ook weinig voorspelbaar, maar wat wil je met die grillige vormen van het land. Het heeft een zeeklimaat beinvloedt door de Atlantische Oceaan en een zeeklimaat beinvloedt door de Noordzee en daar tussenin ligt een stuk Highlands met een soort landklimaat.

Als we de eilanden in het Noordoosten van Skye verlaten en we door de Northwest Higlands afzakken naar de Great Glen, zien we landschap veranderen. Hier is niet alles kale rots met een heel klein beetje of geen grond erop. Het Noordoosten is duidelijk de voedsel voorziener voor heel Schotland.

Hier liggen ook ongelooflijk veel golfbanen op sappig onderhouden gras.

Maar als we weer de bergen in trekken wordt alles weer knap ruig. Het weer is iets minder wisselvallig, maar dat zal de invloed wel zijn van de Noordzee. Hier rijden we ook door fraaie en populaire skigebieden.

Na Edinburgh hebben we nog een stukje door de Southern Uplands gereden en daarna konden we onze kaarten van Schotland weer opbergen.

De Schotten vinden we erg aardig, gastvrij en altijd behulpzaam.

We klagen niet over de beschikbaarheid van lekkere producten om lekker te eten. We hebben zelfs kunnen genieten van Haggis.

Op de whisky en het bier is niets aan te merken. De drank is er goedkoper dan brandstof.

We willen nog een keer terugkomen als de heide in bloei staat. Ons lijken die mooie afgeronde bergen schitterend met de paars bloeiende hei bij een onvergetelijke zonsondergang.

Schotland, dag dertien

Vrijdag 1 juli

Er staat nooit een tijdstip voor opstaan. Een van ons twee wordt wakker, gaat liggen draaien of pakt een boek en dan wordt de ander van zelf ook wakker.
De vaste procedure is dan:
 Bed opklappen
 Ochtendjassen aan en douchen
 Koffie zetten en het ontbijt klaar maken
 Ontbijten
 Rotzooi opruimen en de auto inladen (stoelen en tafel naar binnen)
 Oprij blokken weg
 Stroom afsluiten
 En dan weg.

We rijden de dertien kilometer door niemandsland terug naar een meer bewoonde wereld.
In Broadford, dat onnozele gehucht herinnert iedereen zich nog van de heenreis, tanken we.
We betalen £ 1,49 voor een liter (echt een liter) diesel. Dat is bijna € 1,70 per liter.
Ik ga, als ik bergafwaards rijd mijn koppeling maar indrukken.

Skye is nog wel een eiland, maar je kunt er niet alleen met de ferry op en af komen, er is tegenwoordig ook een fraaie brug, die het eiland met het vaste land verbindt bij het plaatsje Kyleakin.

Aan Loch Alsh, waar het overgaat in het Loch Duich, ligt het plaatsje Dornie, met in het water het prachtige kasteeltje Eilean Donan. Het kasteel is met een lekkere oude gemetselde brug verbonden met het vaste land.
Een beetje kasteel moe, gaan we niet op bezoek en reizen gewoon verder.
We rijden langs de Five Sisters, een stoer rijtje bergen boven de 1000 meter.
Tot nu toe hebben we steeds gereisd langs Lochs (spreek uit LOK), die steeds in verbinding staan met de zee en eb en vloed kennen. Nu rijden we ineens langs een Loch, wat ver boven de zeespiegel ligt. En dan is het ook maar weer gelijk een stuwmeer. Loch Cluanie en Loch Garry.

Bij Invergary komen we bij Loch Oich, dat samen met Loch Ness en nog een paar andere Lochs de scheepsvaart verbinding is tussen de Noordzee en Atlantische Oceaan onder andere door het Caledonian Canal. We rijden door tot Fort Augustus aan het Loch Ness. Hier stroomt het Caledonian canal uit in Loch Ness via een serie geschakelde sluizen. Hoeveel traps ze zo'n ding noemen, weet ik niet, maar ik heb 6 deuren geteld, dus het zal wel een 3 traps sluis zijn. We zien twee Marine opleidingsschepen schutten, wat maar net paste en wat met veel show en commando's gepaard ging.
Onderweg hadden we veel aankondigingen gezien voor Highland Games in Invergarry. Dat willen we meemaken. Dus zijn we teruggegaan naar Invergarry en zijn neergestreken op Faichemard Farm Camping Site, van de familie Grant.
We hebben een prachtige plaats in een bos tegen de helling en hebben niet het idee op een camping te staan.

Dag veertien

Zaterdag 2 juli

We zijn al vroeg op het toernooi terrein en betalen entree en krijgen een programma.
Het programma is voor de vorm. Niemand houdt zich er aan. Het zouden ook de Brabantspelen kunnen zijn. De klok is stilgezet en het feest begint op een gegeven maar ergens ergens mee.
Wij hadden tevoren het idee naar de nationale Highland Games te gaan, maar we kregen steeds meer het gevoel in een plaatselijke soort Koninginnedag te zijn terecht gekomen.
Meisjes van 5, 6, 7, etc jaar tot ca 15 jaar deden op de zich steeds weer herhalende deun op een doedelzak, schotse dansjes.
De moeilijkheidsgraad werd steeds hoger, maar opwindend werd het nooit.

Mannen in Schotse rokken waren intussen met hamers aan het werpen en kogels aan het stoten. We hebben het zaklopen voor vrouwen en eieren op lepel race niet afgewacht en zijn, terwijl de mannen met een paal aan het inwerpen waren, vertrokken.

We ontmoette de dochter van Huub Weck en haar vriend op het toernooi veld.
Huub is een oud collega van mij bij Ballast Nedam. Ik kende Huub niet goed. Hij zat in een totaal andere business als ik en op een totaal andere plaats.
Huub bleek twee weken geleden te zijn overleden aan een opnieuw opgestoken ernstige leverkwaal.

We rijden langs het Lock Ness naar Inverness.
In Inverness bezoeken we een van de beroemdste Kilt winkels van Schotland, maar gaan weer gauw door, want de tochtige stad is niet echt gezellig.
We zijn even langs gegaan op het Barclays Scottish Open op de Casle Stuart Golf Links.

We rijden op advies van Margriet Visser naar de blinkend witte stranden van Findhorn.

We BBQ-en op onze stookemmer € 9  bij de Gamma) en gaan daarna nog een afzakkertje halen in de lokale Pub.

Dag vijftien

Zondag 3 juli

We zijn vanmorgen wakker geworden van de warmte. De zon stond op dak en we hadden weer veel te lang geslapen. Mieke heeft een heerlijk Engels ontbijt klaar gemaakt, waarna we een lange wandeling door de duinen en het strand hebben gemaakt.

We hebben ons wat verkeken op de eb. Ik dacht dat het afnemend tij was, maar het was opkomend tij, zodat we steeds dichter naar de duinen werden gedwongen. Dat was niet erg, maar we moesten in wel heel grof grind gaan lopen wat schuin tegen de duinen was gestort.
Eigenlijk was het geen lopen. We zijn zo snel als het kon van het strand af de duinen in geklommen.
Het was goed warm en super zonnig, een genot na al het toch niet altijd al te goede weer.

We gaan op weg naar Edinburgh met als eerste stop het plaatsje Braemar midden in het Cairngorms National Park.
Schitterende rit. We hebben in de middle of nowhere lekker gelunched. Omdat we een heel erg binnendoorweggetje (een gestippeld lijntje op de kaart) naar Crathie nemen, missen we Balmoral, waar een schitterend kasteel van de Engelse Koninklijke familie ligt.

Dan gaan we er morgen maar naar toe.

In Braemar werden we op de camping voor het eerst door een mateloos chagrijnig wijf ontvangen. Zeldzaam en niet leuk.
Het dorp is een vrolijke en gezellige verzamelplaats van van alles. Er is een groot klassiek hotel, een jeugdhotel en talloze B&B's en natuurlijk de camping.
Als we het dorp in rijden staat er ergens in een plantsoen een stel doedelzakken te blazen.
Het tamboertje is een mannetje als Rik de Vos. Het jong kan echt goed trommelen.

De man met de overslagtrom kan er niet over heen kijken en loopt steeds om zijn trom heen te loeren.

We gaan in de rij voor de Fish and Chips en zijn als we aan de beurt zijn verbijsterd over het gigantische fraaie stuk kabeljauw. Jammer dat dat redelijk kritiekloos in de frituur gaat.
We zijn daarna maar de bar van het lokale hotel in gegaan voor heerlijke Pint wegspoel Ale.

Morgen gaan we weer, voor we gaan rijden, eerst lekker wandelen.

Schotland, dag tien

Dinsdag 28 juni

Toen we vanmorgen wakker werden scheen de zon. We hebben heerlijk in de zon met een fantastisch uitzicht over Sound of Mull ontbeten.



We hebben het kamp opgebroken. Dat is met onze super Minivan niet meer dan vijf minuten werk. Er zijn twee dingen, die we beslist niet moeten vergeten. Dat is allereerst de Stekkers uit de Van en uit het stopcontact van de camping halen. Het tweede wat je moet vergeten is het verwijderen en opbergen van de gele Oprijblokken. Als je het niet doet geeft het een stevige hobbel en je moet de rest van je vakantie schuin en scheef slapen en je kunt je pannen en nog veel erger je kunt je glazen niet meer helemaal vol doen.

We gaan eerste naar Ardnamurchan point met een Vurentoren en veel belangrijker een theetent. Het uitzicht is als alle uitzichten over zee. Lucht en water.

We maken een toeristische tocht over Ardnamurchan in oostelijke richting door en langs mooie natuur. En steeds over "One Lane Roads".

Ik weet niet of het fenomeen al heb uitgelegd, maar we rijden al honderden kilometers over wegen waar, en dat is in ieder geval gelukkig, alleen in de breedte maar 1 auto tegelijk kan rijden. De wegen zijn niet meer 2,20 M breed. Er zijn wel veel inhaalplaatsen en die worden wel vaak, maar niet altijd aangegeven, maar de wegen zijn kronkelend en hobbelig. Als chauffeur moet je permanent meer dan oplettend zijn op tegenliggers. Je stuurt en remt je rot.

Vlak voor Salen lunchen we op een ware picknickplaats. Bij Salen, de melding op de kaart is groter dan het gat, gaan we links af het binnenland in.

Tijdens een wat saaie rit door een toeristisch gebied, want er zijn nogal wat campings, stoppen we bij Moidart Smoke House. Je ruikt het niet, maar het zit er wel. Bij een leuke jongeman, de roker, en zijn vriendin kopen we warm gerookte zalm (eens proeven of zijn zalm lekkerder is dan mijn huisgerookte zalm). We kopen ook nog een stuk gerookte kaas.

We rijden langs Moidart, een streek en Ardnish een schiereiland richting Mallaig, waar we morgen de Ferry naar Skye nemen.
In Bunaicamb, echt wel iets bijzonders met een Spar en een school, rijden we een camping direct aan zee op. De camping is nog niet klaar, maar we mogen blijven logeren.
We weten zeker dat het erg mooi zal worden als het allemaal klaar is.

We maken s'avonds een heerlijke strandwandeling.
Iedere keer als we van het strand af komen, hebben onze zakken vol met mooie stenen, unieke schelpen en wat je al niet meer op het strand jut.
Het is wel mooi dat de plasjes tussen de rotsen, die vol blijven staan bij eb, een kompleet onderwater leven hebben. Visjes, krabben, garnalen, zeeanemonen en veel andere waterplanten.

Als we s'avonds voor de camper zitten na te wijnen, hangt er ineens een Zeearend boven ons hoofd met zijn luchtbed grootte vleugels en zijn beweeglijke grote kop. Prachtig. Even later komt er nog een tweede aangezwaaid en met z'n tweeen drijven ze langzaam af naar zee. We hebben ze met onze verrekijkers schitterend kunnen observeren omdat het allemaal zo traag gaat. Schitterend.

Dag elf

Woensdag 29 juni

Alsof het ingestudeerd was.
Opstaan, baden, ontbijten, auto klaar maken, wegrijden, in de haven aankomen, kaarten kopen, de ferry op, klep omhoog en wegvaren in een vloeiende beweging.

Skye here we are.
We komen aan in Armadale en rijden gelijk naar ons eerste doel, het kasteel, nou ja ruïne, van de MacDonald Clan. Armadale Casle.


We genieten voornamelijk van de schitterende tuin en het park. Een museum in de nieuwbouw is, denk ik, alleen leuk voor de familie.

We rijden langs een van de vele Waterloo's naar het plaatsje Broadford, waarvan we denken dat het misschien wel iets is. Maar nee.
Bij het Informatie centrum kunnen ze ons vertellen dat de enige plaats op het eiland waar je verse vis kunt kopen op de pier van de hoofdplaats van Skye Portree is.

Het weer is matig en we zien van de indrukwekkende Cuillin Hills niet zo erg goed dat ze indrukwekkend zijn. De kale bergen, allemaal zo'n 1000 meter hoog, zijn geliefd bij alpinisten om op te trainen. Ze zijn moeilijk beklimbaar en door het onbetrouwbare weer in de omgeving, moet je je op alles voorbereiden als je omhoog gaat. Vaak worden er meerdaagse tochten op geklommen.

Portree is leuk met veel kroegen, eethuizen en winkels. Er staat ook een oude kerk te koop, maar deze is te groot voor ons als vakantiekerkje.

We vinden de viswinkel op de pier. De uitbaatster komt op ons nou niet direct als krantvriendelijk over, tot ze vraagt waar we vandaan komen en hoort dat we Nederlanders zijn en dat ik uit Scheveningenkom. We gaan er na een gezellig kletspraatje met een paar mooie stukken Schelvis weg.

We besluiten naar een camping in de buurt van Edinbane te gaan aan Loch Snizort.
Nu is Edinbare niets meer dan een hotel met een restaurant en een bar, waar wat huisjes om heen staan. Het zal vroeger wel een boerderij geweest zijn met wat arbeidershuisjes. Nu zal het personeel van het hotel er wel in wonen.

Dag twaalf

Donderdag 30 juni

We gaan vandaag onder andere het schiereiland Waternish bezoeken. Hier wonen nogal wat kunstenaars en er zijn tal van ateliers waar redelijke oude ambachten nog steeds worden gepraktiseerd. Op het verst met de auto te bereiken punt van het schiereiland hebben de MacDonalds en de MacLeods elkaar meerdere malen heftig naar het leven gestaan met als gevolg wat bizarre massamoorden onder andere in een kerk , die met gelovigen en al is afgebrand.
We gaan naar de The Skye Shilasdair Shop, waar je de mooiste soorten natuurlijk gekleurde wol kunt kopen. De wol wordt er nog steeds volgens oude recepten geverfd.
We bezoeken de leerlooierij en huiden bewerkers van de fa Skyeskyns.
Bijzonder interessant en je begrijpt niet dat hun producten nu nog betaalbaar zijn als je ziet hoeveel handelingen er nodig zijn om een poezelzacht lamsvelletje op de commode van de eerste de beste baby fotograaf van Pixie te krijgen.

We gaan naar Stein en bezoeken daar nog twee galleries voor we de kroeg in duiken voor de lunch.

Ik heb hier vandaag de blunder van de dag gemaakt. Toen ik bij de lunch aan de bardame vroeg wat voor soort Engels bier/ale ze had. Viel ze flauw achter de bar. In Schotland naar Engels bier vragen is velen malen erger dan vloeken in de kerk.
Ik heb het goed geluld, maar als er aan denk staat het schaamrood weer op mijn kaken.

Na de lunch zijn we naar Dunvegan gegaan, het kasteel van de eerder genoemde Clan Macleod.

We hebben in Carbost een van de grootste whisky stokerijen van Schotland, Talisker, bezocht, waar we overigens wel antwoord kregen op diverse vragen over Whisky in het algemeen en hun whisky in het bijzonder. Hier komen we ooit in detail op terug, dronken of niet.

Mieke heeft dan een leuk plekje uitgezocht om te kamperen.
Glenbrittle House, aan de andere kant van de Cuillin Hills, die in de zon liggen te glimmen.
We rijden over een 13 km doodlopende weg, waar geen huis aan staat, waar je zelfs geen schaap ziet en waar de enige herinnering aan de aanwezigheid van mensen op de deze aardkloot het asfalt en wat omgezaagde bomen zijn.

Ineens zien we in de verte wat tentjes staan!!!!!!!!!!!!!!¦..

Ik besluit me bij het algemene besluit neer te leggen hier de nacht door te brengen.
In de loop van de avond loopt de camping vol met zwaar bepakte klimmers, die van de bergen terug komen en van kampeerders die de komende dagen de bergen in gaan lopen.
Het is waarachtig een super sportcamping, druk en gezellig.
Zoals gewoon staan we weer aan het water, maar de zon gaat vanavond rood onder achter de bergen. De muggen houden we buiten met onze horren.

Schotland, dag negen

Maandag 27 juni

Vanmorgen vroeg om een uur of vijf, werden we wakker van een aardbeving. Onze Mini Van (zo noemen ze hem hier) stond te schudden en te beven en ik herkende een aardbeving. Ik ben toch maar even buiten gaan kijken of we moesten duchten voor rondvliegende dakpannen.

Een grote ram, zo een die niet was geschoren, stond heerlijk tegen de bus aan te schurken om de jeuk van de verharing op te heffen. Ik heb hem toch maar naar de buren gestuurd.

Ondanks dat het klaarlichter dag was, zijn we weer heerlijk gaan slapen. Daar hebben we geen moeite mee. We staan over het algemeen s'morgens tussen 8 en 9 uur op.
Zo vanmorgen uiteindelijk ook en hebben daarna heerlijk in het zonnetje ontbeten, na dagen!!
We hebben door geld gebrek, de laatste dagen niet eens een Pub op kunnen zoeken, dus gaan we vandaag op pad naar Tobermory, de hoofdstad van Mull en hopen daar een fatsoenlijke bank te vinden, die ons geld kan leveren.
Dat lukt.
Tobermory is niet groot maar heeft een mooi rijtje bont gekleurde huizen langs de waterkant staan, wat ons erg aan Noorwegen deed denken. Leuke winkeltjes, maar in ieder gevl een goede bakker en een supermarkt en natuurlijk geen visboer. Hoger, buiten het dorp vonden we er wel een, maar geen verse vis. We hebben er wel verse St.Jacobsschelpen gekocht.



We zijn gelijk heerlijk gaan lunchen in een visrestaurant aan de haven en hebben ons door de plaatselijke whisky stokerij, Malt Whisky, laten rondleiden.
We hebben niet alleen goed gekeken en opgelet tijdens de rondleiding maar achteraf ook goed geproefd.
Het was zielig voor een stel Duitse jongens in onze rondleidinggroep. Ze waren te jong dus kregen geen whisky! Ze mochten het ook niet voor vader thuis als souvenir kopen.

We steken in ongeveer drie kwartier met een relatief klein veerbootje over naar het vaste land, naar een gebied wat Ardnamurcham wordt genoemd. We landen aan in Kilchoam en gaan op zoek naar een camping, die onze vrouwelijke buren in Mull ons hadden aangeraden. We hebben hem gevonden. Halverwege een doodlopende weg, liggen er links van de weg, aflopend naar het water, een paar terrassen. We passen er net op. We hebben een overweldigend uitzicht over het Loch (spreek uit LOK)

We hebben in Nederland voor 9,00 x80 een emmer BBQ gekocht en die proberen we vandaag.

We garen er licht de escargots op, heerlijk met een schijfje gemarineerde komkommer op een blaadje krulsla.
Daarna hebben we een paar kipkarbonades gegrild. Omdat het grilrooster wat hoog op de BBQ ligt en ik niet te veel briguetten op het vuurtje heb gedaan, garen ze langzaam, maar worden niet zwart, waar het meestal met kip op uitdraaid.

S'avonds zijn we afgezakt naar zee omdat we Otters wilden scoren.
Toen we het bijna hadden opgegeven, kwamen er dollend, twee Otters van achter een uit de kust de zee in stekende rots te voorschijn.
Langzaam kwamen ze onze kant op onderduikend, opduikend en wat stoeierig om elkaar heen draaiend. Vlak onder ons kwamen ze weer heel dichtbij boven en zagen ons. Het mannetje dacht ons met blazen te verjagen. Toen dat niet lukte, doken ze onder en hebben we ze niet meer gezien.
Helemaal blij zijn we naar de camping terug gehuppelt.

De komende dagen trekken we, genietend van bizarre landschappen richting het eiland Skye.

En Ja Martin. Het is heel bijzonder hoe het weer hier onverwachts vaak een paar keer per dag veranderd. Wellicht komt het door de nabijheid van de Atlantische oceaan en het feit dat dit gebied bestaat uit eilanden en schiereilanden en dat de Lochs daar tussen erg diep zijn en in potentie koud.
We zoeken het later uit.
Vandaag nog geen foto's. Het is al laat en ik moet keus gaan maken uit zo'n 500 plaatjes, waarvan er wel een stel bijzonder zullen zijn.

Schotland, even melden

Natuurlijk heb ik wat achterstand in mijn verslaggeving, want inmiddels staan we op het eiland Skye en is het woensdagavond, maar ik heb al mijn aantekeningen.

We hebben, en dat wil ik alvast melden dollende Otters gezien in zee vlak onder onze kampeerplaats maandagavond en gisteren dinsdag twee Zeearenden op weg naar hun jachtgebied. Indrukwekkend.

Vrijdag 24 Juni dag zes.

We vanuit Fort Williams zijn we richting het eiland Mull getrokken. Een fantastische rit langs Loch Eil en Loch Linnhe. Direct nadat we bij Kintocheil op het schiereiland Sunnart zijn gekomen, is het afgelopen met mooie meerbaanswegen. Vanaf nu rijden we voorlopig alleen over eenbaanswegen met wel regelmatig Inhaalplaatsen. Het betekend dat je rijdend permanent erg goed op moet letten. Er dus weinig ruimte voor mijn manier van rijden: rijden en de omgeving goed in de gaten houden. Nu stoppen we maar regelmatig om van het schitterende landschap te genieten.

We hebben wel allebei een behoorlijk Noorwegen gevoel. Bij Inversanda trekken we van de kust het binnenland in. Om over een vereenzaamde weg met een stil landschap ineens vanaf een hoogte afdaalt naar Loch Sunnart. Bij Strontium, het heet zo omdat er strontium wordt gewonnen, stoppen we omdat het een leuk plaatsje is en omdat er een Informatie is.

De beste informatie tot nu toe. Ze hebben veel informatie en de dame die ons te woord staat, heeft er verstand van en weet veel. Beladen met kaarten en folders gaan we verder.

Grotendeels, nadat we hoogvlakte waren opgeklommen, rijden we langs de Gleann Geal naar Lochaline, waar we de boot moeten nemen naar Mull.

In de Gleann Geal staat weer wat water, want ook in Schotland is het maanden droog geweest. Jammer dat wij dat niet mee zullen maken.

In Lochaline moeten we 1,5 uur wachten dus kletsen we wat met Veerman, die ons uitlegd waarom er zoveel bruine bomen langs de zee staan. Het lijkt op veel plaatsen inderdaad wel herfst. Een paar weken geleden is er bij een zware storm en hoog water veel water het land op geslagen, waardoor veel bomen in de te droge grond ineens in het zoute water kwamen te staan. Het is een somber gezicht.

Tijdens de oversteek ziet Mieke een grote zalm zwemmen, ik ben met mijn hengel te laat om hem te vangen. Op Mull rijden we naar Craignure, dat is niet de hoofdstad van Mull, maar wel belangrijk omdat hier de veerboot uit Orban aankomt. We reserveren een plaats op een van de meest bizarre campings, waarop we ooit gestaan hebben. We gaan daarna naar Duart Casle, wat prachtig is gerestaureerd door de McCleans. Prachtig kasteel, prachtige omgeving, een schitterend uitzicht over de zee, maar het hele spul ligt aan een achenebbisj weg. De chief moet zich schamen.

Op de camping hebben we uitzicht op zee en op de haven, waar ieder uur een veerboot aan komt en vertrekt.

Ik ben vergeten fotox's te maken van de camping, maar de eigenaar heeft de winter gebruikt om overal alles in het plastic in te pakken.
De vuilnisbakken staan in hoekjes afgeschermd met steigerpijpen met plastic. De afwasruimte is overdekt met plastic op steigerpijpen, de kranen zijn ingepakt in kastjes van steigerpijp met plastic. Overal dat stomme witte dikke plastic. Zelfs in de douches zijn er rondom plastic gordijnen opgehangen in de doucheruimte zodat je er zelf bijna niet meer bij kunt.

Ik zal op internet eens zoeken of ik het terug kan vinden.

Er moeten in zee voor de camping Otters zitten en er zijn recent Dolfijnen gezien.
We hebben, gek als we altijd zijn, halsbrekende toeren uitgehaald om over alle rotsen langs de zee te klauteren om een Otter te zien. We hebben alleen wat verder in zee de kop van een Zeehond boven het water uit zien steken, met een blik in zijn ogen van x93Je moet het vanavond met mij doenx94.

Dag zeven, zaterdag 25 juni.
We zitten nog steeds op het eiland Mull en blijven er nog even.
We hebben ook Problemen
Probleem 1

We hebben al een paar dagen problemen met het slot van de achterklep.
Het slot grijpt niet en met veel gerommel krijg ik het meestal na een minuut of tien wel open.
De komende dagen verwachten we slechter weer, dus zie ik me niet iedere keer zeiknat regenen om iets uit die klep te halen.
Samen met een alleraardigste Engelsman heb ik Fort Williams al met allerlei soorten olie geprobeerd om het zootje wat losser te krijgen, maar mijn actie van vandaag, zo zal blijken, is succesvoller.
Met en schroevendraaier laat ik het slot openspringen en dan doe ik het weer dicht en dat een aantal keren achter elkaar, zodat ik denk dat de olie zich verspreid en het slot gesmeerd wordt. Tot nu toe werk het.

Probleem 2

Toen we vandaag boodschappen deden in Craignure konden we ineens niet met enige betaalpas betalen en de pinautomaat betaald ons ook niets uit. We zitten echter behoorlijk zonder geld, maar besluiten toch te vertrekken naar Fionnport, op het westpuntje van Mull om onder andere Erraid te bezoeken. Dat laatste is een eiland wat met eb over een soort wad te bereiken is.

Tijdens onze mooie rit naar Fionnport zien we ter hoogte van Pennycross, het mag geen gehucht heten, op een zandbank in het Loch wel 40 zeehonden liggen.
In Fionnport is de pinautomaat ons ook al weer niet gunstig gezind. De eigenaresse van de lokale Spar wil ons bij de aanschaf van een stuk kaas wel xa3 50 extra laten pinnen. Nu kunnen we in ieder geval de camping betalen.
Op een groot weiland direct aan zee, met uitzicht op Erraid staat onze bus op een randje op 10 meter van de vloedlijn.
 wandelen naar Erraid en terug, zo'n 10 Km, zonder het eiland zelf te bezoeken. Dat doen we met beter weer. Wie weet.
Vanavond eten we onder andere zalm.

Dag acht zondag 26 juni
Vannacht is het ernstig gaan regenen en waaien.
We nemen vandaag een rustdag na een echt Engels ontbijt met witte bonen in tomatensaus, bacon, gebakken eieren, toast en meer van dat lekkers.
Onze buren, fietsers, willen weg maar krijgen de tent niet afgebroken!!!!
Waar kun je zoiets zien?

Ik stop nu mijn verhaal, later verder

(ik heb niets gecorrigeerd, dus als het niet leesbaar is, sorry)

Schotland, de derde dag

Vandaag, de derde dag en 21 juni en de langste dag van het jaar, gaan we niet alleen voor ver maar voornamelijk voor mooi.

We hebben een mooie trip uitgezet via Windermere langs het Ullswater in het Lake district naar onder andere Glenridding en Patterdale. Welliswaar heel toeristisch, maar een schitterend gebied voor watersport en fietsen, maar vooral wandelen. Een aanrader voor een mooie vakantie. Er is hier een enorm aanbod aan B&Bx92s en ook veel campings. Vaak dicht bij de jachthavens, waar ook voldoende boten te huur zijn.

Op de hoogste gedeelten van het traject reden we door vette dichte mist. Dat is op zich niet zo erg als de weg breed genoeg zou zijn voor twee autox92s. Het is dus af en toe passen en meten.

Veel Schotten rijden zonder licht en dan zie je ze pas op het allerlaatste moment. Dat is voor mij vaak niet zo erg, maar Mieke zit rechts dus op de middenstreep en ziet af en toe veel op zich af komen.

Vlak voor Patterdale kwamen ons in een bocht twee, ik vind het nu, enorme toeringcars tegemoet. Het scheelde volgens Mieke heel weinig of we hadden op zijn minst elkaars spiegels er af gereden. De bussen waren zo slim om op het moment van passeren stil te staan. Ik was dus de lul geweest.

We zijn veilig in Glasgow aangekomen.

We zijn neergestreken op een typische stadscamping met veel mensen die een paar dagen de stad gaan verkennen en heel veel arbeiders die in de buurt aan het werk zijn en s'nachts lekker goedkoop op een camping neerstrijken. Veel mannen dus een enorm gebruik van de mannen toiletten en douches dus een klerezooi.

We hebben vanavond niet buiten kunnen koken, want het regende veel te hard en we hadden geen zin de voortent op te zetten. Nu warmen we in de camper, een blik confit de canard op. Speciaal uit Parijs meegenomen voor dit soort gelegenheden. Smullen, maar we moeten niet te veel slecht weer krijgen, ander moeten we weer naar Frankrijk.

Vanavond is het erg hard gaan regenen. Als we dat weer morgen weer hebben, gaan we niet de stad in en denk ik dat we een dag rust moeten nemen.

Vierde dag

Vandaag zijn we Glasgow in geweest.

Toen we wakker werden vanmorgen miezerde het een klein beetje en dat was geen beletsel op stap te gaan.

We hebben op de camping een nacht bij geboekt omdat we niet wisten hoe laat we genoeg zouden hebben van de stad en omdat we hebben uitgerekend dat een dag langer op de camping goedkoper is dan parkeergeld in Glasgow. En op de camping is het bewaakt parkeren.

Na douchen en ontbijt nemen we trein. Het station ligt op ongeveer 10 minuten rennen van de camping. Nergens voor nodig te rennen, maar als Mieke niet helemaal zeker is van de tijd die ze ergens voor nodig heeft, wordt er in een hogere versnelling gewerkt.

Ja, wat zal ik zeggen over Glasgow. Het is bepaalt niet een stad om eens heerlijk te gaan genieten van monumenten hoewel het de stad is van Mackintosh. Er staan een paar prachtige voorbeelden van zijn ontwerpdrift zoals de Glasgow School of Art en de Willow tearoom.

We zijn in beide gebouwen geweest, maar in de School of Art mocht ik niet fotograferen alsof ik plagiaat zou kunnen plegen op werk wat al 120 jaar oud is van een man die al weet ik hoeveel jaar dood is. We moesten ook een tientje per persoon betalen om er rond te mogen lopen. Daaaaaaaaaaaag. Schotten zijn zuinig, maar ik kan het ook zijn. We zijn nog even de dienstingang ingelopen en toen verder gegaan.

De Glasgow Cathedral vond ik indrukwekkend mooi en heeft bijna perfect de geschiedenis overleefd en is prachtig geconserveerd.

De passages waar Glasgow beroemd om is zijn ook werkelijk prachtig. Neem de Princes Square met zijn prachtige Art Nouveau galerijen en decoraties. Deze liggen aan de PC Hooftstraat van Glasgow maar die heet hier Buchanan Street.

Het St Enoch Centre is een moderne Mall op Amerikaanse leest geschoeid. Alles onder een hypermodern dak.

In een sportzaak in Sauchiehall een paar camages, of hoe die dingen ook mogen heten, gekocht . We hebben natuurlijk geen kaplaarsen bij ons en aangezien we straks toch willen gaan wandelen en geen al te natte voeten willen oplopen in het hoge gras, heb je van die hoezen om je onderbenen over je schoenen. Mieke heeft een paar geleend van Margriet en ik een paar van Danixebl, maar die zijn eigenlijk te kort. Danixebl, als je straks een paar lange nodig hebt, ik heb nu een stel.

Als oude treinliefhebbers en als zoon van een spoorman hebben we natuurlijk een bezoek gebracht aan het Centraal Station. Een schitterend en nog volledig authentiek gebouw. Uit, in oorsprong, laat negentiende eeuw.

We zijn naar de Gallery of Modern Art geweest in een afschuwelijk neoklassiek gedrocht, maar erger er hing of stond niet veel bijzonders. We hadden beter naar een medewerker van een Shell pompstation moeten luisteren. Hij verwees ons naar de schitterende Burrell Collection aan de Pollokshaws Road.

Wij vonden het te ver lopen, maar wie dit leest "Leer je les."

We zijn hier uiteindelijk niet voor het stadse gedoe, we zijn hier voor de rust en de natuur.

We hebben vanmiddag onze route voor de komende dagen uitgezet. Het wordt spectaculaire.
Ik heb nu geen kaart bij de hand om details te geven, maar wees gerust, ik hou u op de hoogte.

Het wordt iets over de Highlands naar het gebied rond Ben Nevis. Daarna zakken we af naar het eiland Mull om verder te gaan in noordelijk richting naar Skye.

Er staat nog niets vast, maar als we tijd hebben gaan we misschien nog naar de Outer Hebrids en dan of anders naar het westen en zien we dan wel verder hoe we terug in Nederland komen.

Maar ik wil niet alles verklappen. Blijf ons maar volgen

Schotland, de tweede dag en niets bijzonders

Over onze tweede dag in de UK is niet zoveel te vertellen. We hebben tevoren afgesproken een flinke ruk richting Glasgow te maken.
Onze plannen voor de diverse trips in Schotland zijn wat verandert, na goed overleg met de ervaringsdeskundigen Margriet en Danixebl en we starten dus niet Edinburgh maar in Glasgow.
We doen er een eeuwigheid over om langs Londen te komen. Zoals in de hele wereld zijn ze hier ook heftig met het opknappen van de weg en de kruisingen bezig.
Daarna is het niet veel beter. Tot Manchester is het erg druk en geven werkzaamheden veel oponthoud.
We hebben besloten niet verder dan het Lake district te gaan en daar te overnachten.
Zo rond een uur of 4 zijn we in Kendal en doen daar wat boodschappen en verlossen een bank van wat geld.

Op alweer een camping van de Camping en Caravan Club, en al weer erg mooi in een schitterend landschap, parkeren we onze Hilton.

Lekker eten en moe weer vroeg naar bed.

Schotland, hou er maar rekening mee dat we er aan komen

Na een heerlijk weekeinde bij Daniel en Margriet in Parijs, zijn we vanmorgen vertrokken naar Calais, waar we een boot naar Engeland hadden besproken rond 15.30 uur.

Het was behoorlijk druk en toen iedereen naar de boot voor x93boardingx94 werd gestuurd en wij nog steeds in een klein rijtje op de kade stonden, begon ik een beetje bang te worden, niet mee te kunnen.

Volkomen ten onrechte.
We mochten mee.

Een snelle en comfortabele oversteek ondanks dat het schip aardig tekeer ging in de toch wel bij tijd en wijle stevige wind.

We hadden tevoren besloten vandaag niet ver meer te rijden en ergens ver voor Londen te gaan bivakkeren

In Engeland beland, zijn we naar Canterbury gereden, waar een '

"Camping en Caravan Club" is, waar wij automatisch door onze ANWB kaart lid van zijn.

Er brak onderweg een gigantisch noodweer los. Dat wil je eigenlijk niet weten.
De wegen werden snel stromende riviertjes, die vooral smal waren en waar te veel autox92s moeilijk geparkeerd stonden, waar we te veel tegenliggers hadden, waar we links moesten rijden en Mieke een half uur lang het gevoel heeft gehad de dood in ogen te kijken. Ha ha.
Toen we dachten ook nog de weg te zijn kwijt geraakt, stonden we toch ineens voor de camping.

Veel ruimte, prachtig gras, leuke mensen, veel humor en nog veel meer konijnen.
We eten, ik maak een blog en dan het licht uit en slapen in ons VW-Hilton.

De Haan heeft het gezag op de Waaldijk weer overgenomen van de steiger.

Het bericht dat de nieuwe toren met klok op het huis staat is geen schokkend nieuws.

Het was heel voorspelbaar dat dat vlekkeloos zou verlopen, maar niemand heeft het resultaat nog gezien.



Hierbij dus een paar foto's van het plaatsen, met de hard werkende en trotse Jan en Maarten.



en hoe het er uiteindelijk uitziet.



Natuurlijk moeten alle flyers voor de B&B worden aangepast en opnieuw worden gedrukt, maar dat mag de pret van een prachtige toren met een welluidende klok niet drukken.

Wij en de oude Vurenaren zijn blij met het soliede herstel van de oude toren.

Vandaag geen klachten.

Als ik hier zo, met mijn 3e kopje koffie, om negen uur s'morgens achter mijn computer over de rivier uitkijk en ik honderden scholieren, dik in de regenkleding, voorbij zie rijden, heb ik het dik naar mijn zin.

Vanmorgen ben ik om 07,45 uur luidruchtig door mijn wekker uit een nog diepe slaap gewekt, wat me al in geen weken is overkomen.

Ik moest wel direct aan de bak.

We hadden gasten, dus broodjes bakken, sinaasappels uit persen, aardbeien wassen en eitjes koken
Ons ontbijt is lekker uitgebreid met veel producten uit de buurt.
Onze kaas komt altijd van de kaasboerderijen uit de buurt, vandaag van Wim en Ellie. Onze jam komt uit eigen tuin, eigen merk Vlierbessenjam en Pruimenjam.
Eitjes van eigen kippen, verser en lekkerder kan niet.
Vlees van de keurslager
Honing uit de landgoed winkel van de Marieenwaerdt.
De sinaasappelen zijn van Jasper, de dorps groenteboer, die rustig wil beweren dat ie ze zelf kweekt.
Koffie, thee en melk

Nu is iedereen de deur uit. Het ontbijt in de bibliotheek is afgeruimd. De bedden zijn afgehaald, de badkamer weer schoon en de wasmachine draait. Morgen komen er nieuwe gasten.

Gisteravond toen ik naar bed ging, had ik gevoel dat alle problemen wel waren opgelost.

Mieke was eten met Joke.

Voor Yevgeny en mij had ik een lekker dinertje klaar gemaakt met een voorafje van asperges, verse ham en zacht gekookte eieren.(ik zal later nog wel eens een veel lekkerder recept met asperges opschrijven)

De gast van vanavond voor de B&B was eten in stad.
Alles was piekobello.

De problemen met de nieuwe toren op het dak lijken op gelost door Jan en Maarten Mostert.
De stoel van de toren is op een haar na klaar en met veel lood, water- en windbestendig en dat volgens de klassieke methode.
Maandag kan de toren met spits en bel worden geplaatst.

We hebben slechts een overschrijding van de begroting van 60 %, goede morgen.
Maar de prijs is toch nog lager dan die van de tweede aanbieder.



De woonkamer heeft een grote beurt gehad en is blinkend geschilderd met dank aan Kalinka, Dominique en Arrien.
De eiken tafels zijn heftig behandeld met ammoniak zonder ze direct te roken.
Ze zijn geschuurd en in de witte olie gezet. Nu nog een serie behandelingen met witte zeep en ze zijn weer als nieuw

De nieuwe trap in de uitbreiding van de B&B is geplaatst en ziet er perfect uit.is net als in de andere kamer Het is, net als in het andere appartement, een verdreven trap, waarvan dus iedere aantrede gelijk is. Dat loopt natuurlijk perfect en is veel veiliger dan al die trappen met begin- of eindkwart.
Als dat gedeelte van het huis helemaal klaar is met een verfje, vloerbedekking en wat meubels, hebben we een overnachting capaciteit van in ieder geval 6 gasten.
Op het ogenblik hebben we een bezetting van 2 tot 3 overnachtingen per week en daar wil ik het eigenlijk wel bij houden.
Vorige week heb ik ook de laatste hand gelegd aan de badkamer met het installeren van schakelaars, wandcontactdozen en verlichting rondom de spiegel.
Het was niet zo eenvoudig onder het ronde gewelf gedeelte van het plafond, maar de oplossing wordt als netjes ervaren. Gelukkig maar.
Na zoveel maanden rommelen en werken, kunnen we weer eens aan leuke dingen gaan denken.

In ieder geval zijn we vanaf 26 mei tot en met 31 mei op pad. Als het weer een beetje meezit fietsen we rondje Groene Hart. Dat is zo'n 300 km langs de grenzen van het Groene Hart. We maken dan, waar mogelijk, wat uitstapjes uit de reisgids Verleden van Nederland.
Bijvoorbeeld naar Leiden en Naarden, een ommetje langs het Gein bij Abcoude en misschien een behoorlijk ommetje door het Nieuwe Land rondom Almere en de Oostvaardersplassen.
Als het echt mooi weer is, nemen we de tent mee anders reizen we gewoon langs kennissen, familie en vrienden of  B&B's onderweg.

Voorlopig zijn onze plannen voor de 'zomer trektocht' Schotland. Met de nadrukken op de geschiedenis van Schotland met accenten op de Clan's en hun geschiedenis en tradities en er zal natuurlijk een nadrukkelijk culinair accent op de routes liggen die we kiezen in dit land van zee producten en whisky.

Ik houd jullie op de hoogte.

De badkamer is klaar

Het meeste werk zit erop. De badkamer is klaar en alle rotzooi is opgeruimd.

We dachten het in een korte "vakantie" wel even te doen maar het klusje is toch wat arbeidsintensiever gebleken.
Alle functies zitten er weer in. Wel in de zelfde volgorde, maar allemaal een plaats opgeschoven.
Waar de wc zat, staat nu het bad, waar het bad stond, hebben we nu een echte wastafel. Op de plaats van de wastafel is een grote inloopdouche gekomen en het toilet staat op de oude plaats van de douche.
Alle leiding zijn omgelegd en weer goed functionerend aangesloten. Alles is opnieuw betegeld en geschilderd. Met de nieuwe verlichting, met hotelschakelaars en dimmers, kan de badkamer zakelijk en romantisch gemaakt worden.
Er moet alleen nog een nieuw vloertje en plafonnetje bij de sauna komen. Maar als je daar de deur dicht houdt, zie je het niet.
Op de foto's kun je een beetje zien wat het is geworden.

Ondertussen is de klokkenstoel weer van de kerk gehaald. Hij was totaal verrot.
Over twee weken staat er een spik splinter nieuwe spits op met de klok. We mogen wel niet luiden.

Maar we kunnen straks wel luiden bij een watersnood, of een kernramp of in de nacht van oud op nieuw, klimmen we in de toren en zullen dan luidkeels de klok laten horen.

De woonkamer wanden, vloer en plafond krijgen nog een opknap beurt en dan moet het klusseizoen er op zitten. We kunnen dan misschien gaan genieten van een mooie zomer.

Rop Gonggrijp

Citaat

"Minister Uri Rosenthal van Buitenlandse Zaken sluit niet uit dat oprichter van internetprovider  Rop Gonggrijp wordt uitgeleverd aan de Verenigde Staten."

de Volkskrant 5 april 2011



Het moet niet gekker worden met die wijze oude mannen van Rutten:

Verhagen, Donner, Hillen, Opstelten, Rosenthal, van der Kamp en wie nog meer?? vergeet ik er een??

Ik begin bij de heren toch sporen van selectieve waanzin en ernstige geheugenstoornissen en oncontroleerbare gedrag en uitspraken te herkennen.

Dit kabinet zou rijp zijn voor gerichte, landreddende geriatrische onderzoek en behandeling als ze zelf niet zouden korten op de gezondheidszorg.

Stuur dat stel met een oude helikopter naar Libië.

Ablatie, het is weer voorbij.

zaterdag 12 maart 2011

Een jaar of 9 geleden ben ik, omdat ik er veel last van had, geholpen aan boezemfibrillatie, een verdomd irritante vorm van hartritme stoornis. Ik heb er na de ingreep een tijd weinig tot geen last van gehad.

Maar langzaam aan schijnt het lichaam de oorzaken van de stroomstoringen vanuit de longen weer te herstellen en dan krijg je het gewoon terug.

Heel lang kun je met medicijnen de verstoringen corrigeren, maar op een bepaald moment zit je op een maximum aan medicijnen en helpt niets meer.

Mijn cardioloog in Gorinchem heeft me doorgestuurd naar Breda, een van oorsprong bekend Hartcentrum (denk aan de Klokkenberg in de jaren 60en 70)voor mensen met de meest uiteenlopende hartproblemen.

Ik bespaar iedereen de details, maar gisteren, 11 maart, zijn middels een bepaalde vorm van ablatie, de valse en verstorende stroompulsjes van de longaders naar het hart weer geblokkeerd en kan ik er weer een tijdje tegen zonder de vermoeiende fibrillaties.

Hulde aan dr Simmers en zijn team, want wxe1t ze doen en hxf3e ze het doen, is voor mij onbegrijpelijk en knap.

Na een beetje bijkomen, want het is toch best wel spannend, ga ik volgende week weer aan de gang.

Allereerst moet de badkamer af (gelukkig alleen nog maar tegelen en ophangen van sanitaire en kranen) en dan hebben we weer eens tijd voor een leuk reisje en ik moet weer eens langdurig de fiets op.

In april gaat de nieuwe spits op het dak. De Fa Mostert uit Dordrecht gaat het werk uit voeren.

We zijn benieuwd. De oude garde in het dorp leeft mee en wij hebben het offerblok in de kerk vervangen door een collecte bus voor het Spitsfonds.

Ik hou jullie op de hoogte.

Badkamer 2011

Natuurlijk zegt iedereen "waar zeik je over ?"

We hebben met een badkamer van 3 x 3 meter echt niet te klagen....

Maar toch ben ik al een paar jaar bezig iets te bedenken om het gedateerde zooitje eens een goede opknapbeurt te geven.

Een van de problemen is dat er in 3 van de 4 muren van de badkamer, een zeer nadrukkelijke deur zit, maar we kunnen geen van de deuren missen dus dicht timmeren. Of we zouden een extra badkamer in de logeerkamer moeten maken.

Ja daaaag.

Een deur gaat naar de hal, een deur naar de sauna en de laatste deur gaat naar onze slaapkamer. Dus zeg zelf?

Goed uiteindelijk ben ik er uit en alle betrokkenen zijn het eens met het ontwerp. Maar een badkamer verbouwen is net als een keuken verbouwen. x93een en al gepuzzelx94 en x93veel werkx94.

Het water moet worden afgesloten van de wastafel, de douche, het bad en het toilet. Dan moet alles met beleid worden gesloopt en worden afgevoerd naar de vuilstort. (daar ben ik een bekende)

Alle afvoeren moeten worden afgesloten, worden verlegd en weer worden aangesloten. Dat gebeurd bij ons tussen de bestaande vloer op de tweede verdieping en het plafond van de woonkamer. Die operatie is natuurlijk nodig omdat alle voorzieningen straks op een andere plaats komen. Kortom een operatie door de brievenbus.

Maar het resultaat moet een badkamer worden met een royale inloopdouche met regeninstallatie, voorzien van een design wastafel met opzet wasbakken met Hansgrohe kranen, een bad met omgeving, waarin we ook koude dompelbaden kunnen nemen na de sauna.

De epoxy vloer wordt afgedekt met fraaie grijze groot-formaat tegels, die hier en daar ook tegen de wanden worden opgezet en natuurlijk nieuwe witte tegels van een wat groter formaat dan de bestaande tegels op de andere wanden.

Een aan de moderne tijd aangepaste op te krikken sfeerverlichting moet het sluitstuk worden van de ernstige ingreep.

Op zich is het nog maar een voorloper van nog wat meer gebeurtenissen rond het huis.

In het voorjaar wordt de toren weer vervangen. De toren die de firma Ouwehand 10 jaar geleden op het dak heeft gezet, was al na 5 jaar totaal verrot en is nog met veel tegenzin door de zelfde firma opgeknapt. Nu is het weer raak. Hij staat niet op instorten, maar het lekt en de poten zijn aardig aangetast door slecht aangepakte vochtwering.

De nieuwe toren wordt weer lekker massief en we hangen ook de klok terug in de toren.

Het kan dus in de toekomst voorkomen, dat als we in een baldadige bui zijn, we klok zullen luiden.

Komende weken wordt ook het tweede appartement van de B&B op niveau aangepast.

Op de begane grond komt een nieuwe vloer en tussen de slaapkamer op de begane grond en de woonkamer op de verdieping komt een nieuwe trap.

Met wat nieuwe meubels er in hebben we straks ruimte voor maximaal 8 gasten.

We hebben die gasten natuurlijk niet echt nodig, maar met zox92n groot huis en zo weinig bewoners is het wel sociaal en ook wel gezellig om af en toe leuke gasten te hebben.

En die hebben we.

Op het moment loopt het storm voor de B&B en we verkopen regelmatig "VOL", want het moet wel leuk blijven.

Goed, als er de komende weken te weinig actie is op mijn weblog, komt het door boven vermelde activiteiten.

Ik zal jullie wel een beetje op de hoogte houden met fotox92s.

Overigens is de fooienpot van de B&B omgedoopt tot Torenpot als vervanging van het Kerkelijke Offerblok voor de armen van Vuren.

Verplichte Euthanasie

maandag 28 februari 2011

ons land wordt geregeerd..???



Wat zijn dat voor "staatsmannen" die in hun volgevreten nette maatpakken met oranje hesjes er over heen, ergens in Nederland op een autosnelweg een glas champagne heffen om het feit dat hun chauffeurs straks met hun speeltjes op dat stukje autoweg 130km per uur mag rijden?

Zijn dat de zelfde oude wijze mannen die even later achteloos de kenniseconomie, de gezondheidszorg, cultuur en kunst, kinderopvang, ouderen zorg en weet ik veel wat nog meer om zeep helpen en die fluitend, zonder maar iets wat op beleid lijkt, de natuur naar de kloten helpt?

Als je trouwens lekker snijdt in de gezondheidzorg en de ouderenzorg, mijnheer Rutten, los je ook gelijk het ouderenprobleem op. Hoe noemen we dat ook al weer?

Het is nu echt Lente

Het is nu echt Lente

Geloof het of niet, maar als ik naar buiten kijk, dan staat er een klein wolkje krokussen voor mijn deur en mijn neus te bloeien. Het is natuurlijk niet het Voorhout in Den Haag, dat in deze tijd van het jaar knalgeel en prachtig wit en blauw is.




Maar is het dan lente of niet?

Ik had die krokussen al een paar dagen in de gaten en werd wat ongerust omdat ik mijn druif nog moest snoeien voordat de sappenstroom op gang komt. Daarnaast wilde ik hem stekken omdat ik daar sinds vorig jaar goede ervaringen mee had.


Van vorig jaar heb ik 8 druivenstokken over gehouden en gistermiddag heb ik er nog maar eens 17 bij gestekt. Het begin van mijn wijngaard is er. La petite Eglise a le Rhin. Wet een mooie naam voor een Boskoops Glory.

Maar goed, mijn plannen om bijen te gaan houden zijn voorlopig de ijskast in verdwenen.

Natuurlijk is het een leuke en lekkere vrije tijd besteding en natuurlijk beginnen we ook in Nederland wat krap in de bijenvolkjes te zitten en natuurlijk kost het niet zoveel tijd, maar de cursus bijenhouder, die me werd aangeboden , duurt 8 maanden. Natuurlijk niet 8 maanden aan een stuk, maar iedere 14 dagen een avond of een middag of een hele dag.

Ja en dat gaat me dus nooit lukken.

Ik ga wel uitzoeken of ik niet op mijn gemak met een bijenhouder uit de buurt een beetje mee kan lopen om de kneepjes van het vak te leren.Ik had vorige week een discussie met mijn schoonvader over het wxe9l of nixe9t afhankelijk zijn van bepaalde noten soorten van de bijtjes om vrucht te gaan dragen.

Ik had een deskundig klinkende man op de radio horen beweren dat de kwekers van Amandelen in Amerika en Hazelnootkwekers in Europa, zich zorgen maakte over het terug lopen van de bijenstanden.

Han ik heb het opgezocht en de volgende teksten in Wikipedia gevonden.

De amandel is zelfbestuivend, maar kwekers in Californie zetten op grote schaal bijen in voor de bestuiving.

en

De hazelaar is een "naaktbloeier". De plant bloeit als deze nog geen bladeren heeft en is voor de bestuiving afhankelijk van de wind. Aan de hazelaar zitten de mannelijke en de vrouwelijke bloeiwijzen apart. De mannelijke bloemen zitten in katjes en zijn al in de zomer aanwezig in de oksels van de bladeren. Ze gaan pas bloeien in januari. De vrouwelijke bloemen zitten met drie tot vier stuks in een klein knopje bij elkaar.

De hulp van bijen wordt op prijs gesteld, maar is niet perse nodig.

Dat misverstand is ook weer uit de wereld.

Buurt-Amuze-Tour

In de buurt waar Martin woont is het afgelopen weekeind een zogenaamde buurt-amuze-tour georganiseerd. Martin meldt het volgende uit Hoorn

Buurt-Amuze-Tour

Wat zijn de spelregels ?

* Op ieder deelnemend adres wordt een heel klein hapje met een bijpassend drankje gemaakt en genuttigd

* Verblijftijd per adres: tussen 30 en 45 minuten

* Verzamelen en starten zondag om 12:00 uur op een tevoren bepaald adres.

Totaal aantal te bezoeken adressen: 10.

Twee stellen uit Alkmaar, bezoekers van een van de adressen, hebben hier van gehoord en wilden direct meedoen, met als resultaat, dat een adres driemaal bezocht moest worden. Op dit adres is dus door diverse mensen driemaal het huis bewonderd. Het viel op dat ze alle drie dezelfde muziek draaiden.

De volgorde van adressen is door loting bepaald; halverwege de verblijftijd op een adres, wordt het volgende adres getrokken.

Het laatste adres is als x93plakplaatsx94 aangesteld om een beetje na te borrelen. Omdat dit adres eigenlijk al tevoren vast stond, is dit lootje als laatste in de bus gestopt.

Het was zeer geslaagd en iedereen heeft zijn stinkende best gedaan op de juiste creaties met de juiste drankjes. Het begin leek een beetje stroef, maar dat was al snel over.

Een opsomming van wat allemaal is gepresenteerd wat ook gelijk een idee is om zelf eens te maken:

* Rolletje spaanse gedroogde ham, gevuld met verse vijgen en rucola
Met een glaasje rode wijn

* Een plakje beenham op een witlofblaadje met koffie-sinaasappelsaus>
Drankje: witte port met tonicwater van Schweppes.

* Olijf (gevuld met pistachnoot) omhuld met gorgonzola en uiteindelijk weer door een noten mengesel gerold.
Drankje: Cointreau

* Haringhapje met viseitjes
Glaasje witte wijn

* Garnalen in pikante room
Glaasje witte wijn

* Vietnamees zuur vissoepje en pekingeend
Glaasje rode wijn

* Pikant viskoekje
Glaasje witte wijn

* Stukjes gestoofde peer in rode port met brokjes chocolade
Met nog een glaasje rode port

* Gegratineerde mosseltjes met pepertjes
Glaasje witte wijn

* Reepjes eier omelet, gevuld met pikante stukjes vlees
Heel veel kleine glaasjes rode wijn



Opvallend was dat toch wel veel met vis en aanverwante artikelen is gedaan.

Alle deelnemers waren uiterst tevreden en hebben elkaar plechtig beloofd dit niet eenmaal maar tweemaal per jaar te doen

's Avonds om 19:30 hebben we het laatste adres verlaten. Op naar huis.

Vlak voordat ik in slaap viel zag ik op de wekker staan: 20:00.

Wat heb ik prima geslapen. Voldaan.

Wulpen

Ik hoorde vanmorgen, toen ik de honden uitliet, een apart fluitje.

Het was niet mijn buurman, die me terugfloot, ook niet de hondenfokker, mijn andere buurman en al helemaal niet een van de paardentemmende Ekelmansen.

Het kwam van boven.

Een Wulpenbaas had gefloten en alle wulpen, het waren er zox92n 100, landen niet in de Uiterwaarden maar draaiden als groep 1800 om en vlogen terug het land in. Een tweede vlucht sloot zich bij hen aan en toen werd de vlucht opgenomen in een vele malen grotere groep ganzen, Grauwe ganzen en Brandganzen.

De wulpen streken in een keer neer in het weiland, terwijl de ganzen dat altijd in een soort aanvalsgolven van een stuk of 40 tegelijk doen.

Ik ben er natuurlijk zo dicht mogelijk naar toe gelopen, om het allemaal een beetje beter te kunnen zien. De baas van de wulpen floot weer op zijn fluitje en de helft van de wulpen steeg weer op en even later weer als reactie op het fluitje, steeg de rest op.

Een paar achterblijvers, die of hadden zitten pitten of zitten poepen, kwamen er later, luid fluitend, nog eens achteraan. Maar je hoeft als vogel nooit bang te zijn dat je de groep kwijt raakt. Ze vliegen in de groep meestal eerst een paar rondjes ter oriëntatie voor ze weten waar ze naar toe gaan. Zo ook vanmorgen.

Later zag ik de club een stukje verder langs de rivier in een plas waarvan het ijs inmiddels wel was gesmolten, staan te waden en vast ook staan te foerageren.

Maar, ze zijn er weer de Wulpen.

Tuinvogeltelling 2011

Tuinvogeltelling 2011

 Ik heb een paar jaar meegedaan, maar heb wel uitgevonden dat een telling in onze tuin een pure loterij is.

Ik hou wel bij wat we allemaal langs zien vliegen in onze wilde tuin met polderomgeving. Daarvan hier een opsomming.

Typisch bewoners van onze tuin zijn een stel, ik denk zox92n 6 stuks, Pimpelmezen, zeker 8 Koolmezen, een stuk of 8 Ringmussen, 1 Roodborst, zeker 1 Winterkoninkje, 1 Boomkruiper, een stuk of 8 Vinken, 1 Tjiftjaf of Fitis (weet ik niet zeker), en een koppel Turkse Tortels. Het bestand aan Merels wordt aardig uitgedund door een Slechtvalk, die uitstekend uit de weg kan in de struiken, zoals de sering. Er zijn er nog een stuk of 5-6 over.

Regelmatige bezoekers in de dijk zijn 2 Groene Spechten.Er is 1 grote Bonte Specht, die zelfs de vetbolletjes komt jatten, 2 Eksters en 2 Vlaamse gaaien.

Onze tuin is ook vaste rust-(roest- onder vogelkenners) plaats van een jonge Buizerd, die er het hele voorjaar en zomer al zit.

Regelmatig krijgen onze Turkse Tortels bezoek van een vlucht Tortels uit de omgeving en dat zijn er soms wel 20. De duiven worden in onze tuin vaak belaagd door de Slechtvalk, die de zomer en het hele najaar en winter in en rond de tuin jaagt. Meestal verjaagd hij ze alleen maar, maar het is ook soms raak.

Er zitten ook regelmatig 2 Houtduiven in de eik, maar die zijn niet vet genoeg voor consumptie. De Kauwtjes, soms wel 10, komen regelmatig van het dak om de gevallen walnoten in de tuin leeg te eten. Aan de rivier voor onze deur broedt al twee jaar een stel Zwarte Kraaien, die regelmatig nog in de broedboom vergaderen en ruzie zoeken met de Valk en de Kauwen. We hebben in ieder geval 2 bescheiden Heggenmussen in de tuin, die regelmatig onder de voederplank wat klein spul meepikken. Met hun dunne snavels zijn ze eigenlijk geen mus want die zaad etend tokkies hebben een dikke snavel en zijn gek brutaal.

Maar dan hebben we een grote wolk moeilijk te identificeren klein spul. Het gros zijn Huismussen vooral veel vrouwtjes, maar er kunnen ook en er zitten ook Vinken, Ringmussen en Heggenmussen en ander moeilijk te onderscheiden gespuis tussen. Bij slecht weer schuilt het grootste deel van de wolk in het kippenhok, waar ze ook door ons onvrijwillig worden bijgevoerd.

Het grootste gedeelte van de dag hangen ze rond in of om de beukenhaag tussen onze tuin en het kerkhof, waarin ze behoorlijk veilig zitten tegen aanvallen van alle roofvogels.

Het is grappig om ze met zx92n allen van links naar rechts en terug door die haag te zien schuiven. Soms maken ze een uitstapje naar een van de coniferen op het kerkhof. Ze maken echt herrie, maar ga dat maar eens tellen!!

Spreeuwen hebben we nog niet in onze tuin, die zijn allemaal nog gegroepeerd. Er vliegt hier in de directe omgeving wel een groep van een stuk of 100 Spreeuwen rond. Dat zullen wel overwinteraars zijn. De roofvogels zorgen er regelmatig voor dat ze in die mooie ronde kluitjes gaan vliegen.

De Patrijzen zijn uit de groep en zwerven al rond in paartjes.

Een koppel schuifelt vanuit de uiterwaarden over de dijk door onze tuin naar de weilanden van Piet Versluis. Ze zullen dit jaar ook wel weer gaan broeden bij het wiel en niet onder het kraaiennest in de uiterwaarden.

Een vogeltelling van standvogels door een momentopname van 2 uur, vind ik onzin en niet maatgevend voor een populatie aan vogels je woonomgeving. Als die vlucht spreeuwen, die ik eerder melde, twee keer neerstrijkt in de notenboom, ben ik kampioen spreeuwen tellen.

Het werkt misschien wel voor overvliegende trekvogels

Ganzen

Ganzen

Ik hoorde een tijdje geleden, vraag me niet precies wanneer en van wie, dat ganzen op enig moment alle slagpennen ruien en dan een tijdje niet kunnen vliegen.

Op dat moment nam ik het als waar aan, maar toen ik er eens goed over ging nadenkenx85

Als ik in deze tijd naar buiten kijk en er per uur toch wel meerdere duizenden ganzen, welke kant op dan ook, voorbij zie vliegen om ergens iets te eten te scoren, dan komt het me zeer onwaarschijnlijk voor, dat dat hele spul en week of 4 ergens aan de grond zit.

Dus moet het opgezocht worden.

Ik kies in eerste instantie voor de ANWB Vogelgids van Europa (een fantastisch boek, maar niet echt hanteerbaar voor beginners) en ja hoor, ik citeer: x93Adulte vogels, het gaat over Ganzen, ruien alle slagpennen tegelijkertijd en kunnen daarom 3-4 weken niet vliegen, meestal samenvallend met de periode, waarin jongen zich in het nest bevinden.x94

Het is natuurlijk logisch,Ganzen, die van nature schuw zijn nestelen in afgelegen natte gebieden in dichte vegetatie. Ruien kost veel energie maar er is het voorjaar veel te eten in die natte gebieden en als je niet op hoeft te vliegen om elders voedsel te zoeken, kunnen ze alles mooi combineren, je verbergen, ruien en je gezin groot brengen.

Eenden en sommige Rallen, doen het ook.

Zijn er nog vragen??

Mooi, dat weten we dan weer